Verbum

гул, -у, м.

Аддалены працяжны шум.

Падземны г.

перака́т¹, -у, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м.

Працяжны перарывісты гул.

Перакаты грому.

|| прым. перака́тны, -ая, -ае.

выццё, -я́, н.

1. гл. выць.

2. Працяжны крык некаторых жывёл (ваўка, сабакі і інш.).

Чулася в. сабакі.

траскатня́, -і́, ж. (разм.).

1. Працяжны трэск, шум, стук.

Т. кулямёта.

2. перан. Бясконцая балбатня, пустыя размовы.

У вершы многа траскатні.

разраўці́ся, -раву́ся, -раве́шся, -раве́цца; -равёмся, -равяце́ся, -раву́цца; -раві́ся; зак. (разм.).

1. Узняць моцны, працяжны роў (пра жывёл).

2. Моцна, голасна расплакацца; разрыдацца.

гудо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

1. Механічны свісток, які падае сігналы.

Паравозны г.

2. Працяжны аднастайны гук свістка ці сірэны.

Выходзіць па гудку.

|| прым. гудо́чны, -ая, -ае.

распе́ў, -пе́ву, м.

1. Працяжны напеў, мелодыя як характэрная рыса спеву.

2. Своеасаблівы прынцып будовы мелодыі, характэрны для старадаўняга царкоўнага спявання.

Р. малітвы.

3. Працяжнае, напеўнае вымаўленне слоў пры чытанні, размове.

Словы ён вымаўляе крыху з распевам.

|| прым. распе́ўны, -ая, -ае.