су́ткі, -так.

Адзінка вымярэння часу, роўная 24 гадзінам, працягласць дня і ночы.

Ехалі адны с.

|| прым. су́тачны, -ая, -ае.

Сутачная тэмпература.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

протя́жность праця́гласць, -ці ж.; праця́жнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіламетра́ж, ‑у, м.

Працягласць у кіламетрах. Кіламетр аж дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

долговре́менность даўгача́снасць, -ці ж.; (продолжительность) праця́гласць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стаж, -у, м.

1. Працягласць дзейнасці ў якой-н. галіне.

Працоўны с.

2. Тэрмін, на працягу якога чалавек працуе для набыцця практычнага вопыту па сваёй спецыяльнасці.

Праходзіць выпрабавальны с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шырыня́, -і, ж.

1. гл. шырокі.

2. Працягласць чаго-н. у папярочніку, а таксама (разм.) вялікі абшар, шыр.

Ш. ракі.

Матэрыял шырынёй у адзін метр.

Вакол ш. і прастор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даўжыня́, ‑і, ж.

1. Працягласць лініі, плоскасці, цела паміж двума найбольш аддаленымі іх пунктамі. Вымераць даўжыню і шырыню. Меры даўжыні. // Адлегласць паміж канцамі чаго‑н. Даўжыня вуліцы. □ Гэта быў разгром вялікай калоны — каля трох кіламетраў даўжынёю. Шамякін.

2. Працягласць у часе. Даўжыня дня. Даўжыня жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўнадзе́нства, ‑а, н.

Час, які бывае двойчы ў год, калі працягласць дня і ночы аднолькавыя. Вясенняе і асенняе раўнадзенства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхаметры́я, ‑і, ж.

Спец. Аддзел эксперыментальнай псіхалогіі, які вывучае хуткасць узнікнення, працягласць і напружанасць розных псіхічных працэсаў у чалавека і жывёл.

[Ад грэч. psychē — душа і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ляпу́каць ’плявузгаць’ (жытк., Нар. словатв., ТС). Да ля́паць 2 (гл.). Суфікс ‑ук‑ перадае працягласць дзеяння (параўн. шушукаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)