інфе́кцыя, ‑і, ж.

Пранікненне ў арганізм хваробатворных мікраарганізмаў; заражэнне. Занесці інфекцыю ў арганізм. Паветраная інфекцыя. Капельная інфекцыя.

[Ад лац. inficere — псаваць, атручваць, заражаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаемапранікне́нне, ‑я, н.

Узаемнае пранікненне. М. Федароўскі назіраў за ўзаемапранікненнем фальклору беларускага ў польскі, украінскі, рускі і наадварот. Саламевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эфу́зія,

Спец.

1. Выліванне магмы на паверхню зямлі і ўтварэнне вулканічных народ.

2. Павольнае пранікненне газаў праз порыстую перагародку.

[Ад лац. effusio — разліццё, расцяканне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́мжа, ‑ы, ж.

Прамысловая рыба сямейства ласасёвых. Пранікненне ў басейн Нёмана кумжы паклала пачатак утварэнню тут яе прэснаводнай формы — фарэлі. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́ча, ‑ы, ж.

1. Пранікненне вадкасці цераз шчыліну, прабоіну. Калі .. [Юрка з дзяўчынаю] праплывалі пад мостам цераз Аку, лодка стукнулася аб бык і дала цечу. Карпаў.

2. Дзірка, прабоіна. Залатаць цечу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аспіра́цыя, ‑і, ж.

1. Высысанне вадкасці або паветра з якой‑н. хворай поласці цела. // Пранікненне ў дыхальныя шляхі чаго‑н. пабочнага.

2. Спец. Абяспыльванне вытворчых памяшканняў шляхам высысання пылу. Цэнтральная аспірацыя.

[Лац. aspiratio — дыханне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Парына́ць, порыниць ’даваць нырца’ (Маш., 171, 174), ’спускаць, акунаць’ (ТС). Пранікненне з укр. поринити ’ныраць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Клу́ці ’калаццё’. Параўн. польск. kłucie ’тс’ (Сл. паўн.-зах., 2, 481). Пранікненне з польскай мовы з пераходам у мн. л.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лахі́на, лахіны ’ягада буякоў’, лахіннік ’зараснік буякоў’ (слон., свісл., Сл. гтаўн.-зах., Шатал., Бес.). Укр. лохина, каш. lökina ’тс’. Пранікненне з польскай моўнай тэрыторыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віло́к ’качан капусты’ (Растарг.) — пранікненне з рус. моўнай тэрыторыі, дзе вилок ’тс’ < вил < вить (Фасмер, 1, 315; Шанскі, 1, В, 98; Праабражэнскі, 1, 84; КЭСРЯ, 81).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)