промы́ть сов., в разн. знач. прамы́ць, мног. папрамыва́ць; см. промыва́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Праструга́ць, проструга́ты ’прамыць (роў, даліну, шчыліну) цякучай вадой’ (брэсц., З нар. сл.). Укр. проструга́ти ’прастругаць; прачысціць дарогу’. Да стругаць, струга (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прососа́ть сов.

1. прасмакта́ць; (промыть) прамы́ць;

2. (какое-то время) прасса́ць; прасмакта́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прамы́іна ’упадзіна, прамытая ліўнем, утвораная патокам вады’, ’незамёрзлае месца на ледзяной паверхні ракі, возера’ (ТСБМ). Ад дзеяслова прамыць з суф. ‑іна (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прамы́ты

1. в разн. знач. промы́тый;

2. промы́тый; прото́ченный;

1, 2 см. прамы́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

простира́ть​II сов., разг.

1. (выстирать) памы́ць, вы́мыць;

2. (стирать какое-то время) прамы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапаласка́ць, ‑лашчу, ‑лошчаш, ‑лошча; зак., што.

1. Памыць, палошчучы ў вадзе; выпаласкаць. Прапаласкаць бялізну.

2. Прамыць, прадэзінфіцыраваць паласканнем (рот, горла). Віцьку далі прапаласкаць рот нейкай вадой. Паўлаў.

3. і без дап. Паласкаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Праве́рзгаць ’прамыць збольшага, абы-як’ (смарг., Шатал.). Хутчэй за ўсё, да вэдзгаць ’мазаць, пэцкаць’ (гл. вэзгацьў менш верагодны прэфіксальны дзеяслоў ад *верзгаі(ь < польск. wierzgać ’брыкацца (аб конях)’, ст.-польск. наогул аб матанні, кіданні (параўн. Брукнер, 618).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пратачы́ць, -ачу́, -о́чыш, -о́чыць; -о́чаны; зак., што.

1. Пра чарвей, насякомых, мышэй: праесці, зрабіўшы вузкія дзірачкі.

Шашаль пратачыў дошку.

2. Такарным разцом зрабіць канаўку, вузкую адтуліну ў вырабе (спец.).

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра цякучую ваду: прамыць дзірку, рэчышча ў глебе.

4. Правесці які-н. час, займаючыся тачэннем чаго-н.

|| незак. прато́чваць, -аю, -аеш, -ае (да 1—3 знач.).

|| наз. прато́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамыва́ць несов.

1. в разн. знач. промыва́ть;

2. (делать промоину) промыва́ть; (узкую скважину — ещё) прота́чивать;

1, 2 см. прамы́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)