прамо́чванне ср.
1. прома́чивание; зама́чивание;
2. пропи́тывание;
1, 2 см. прамо́чваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
промока́тьII несов. (осушать чем-л. впитывающим влагу) прамо́чваць; см. промокну́тьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шліхтава́ць 1, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
Спец. Прамочваць, насыпаць шліхтай 1. Шліхтаваць вяроўку. Шліхтаваць тканіну.
шліхтава́ць 2, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
Складваць, збіраць што‑н. у шліхту 2. Шліхтаваць торф. Шліхтаваць дошкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пропи́тывать несов.
1. (увлажнять) прамо́чваць, насыча́ць;
2. прям., перен. (насыщать) напаўня́ць, насыча́ць; см. пропита́тьII;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мачы́ць, мачу́, мо́чыш, мо́чыць; мо́чаны; незак.
1. каго-што. Рабіць мокрым, вільготным.
Дождж мочыць збожжа.
2. што. Трымаць што-н. у чым-н. вадкім, прамочваць, насычаць вадкасцю, каб надаць адпаведныя якасці, уласцівасці.
М. лён.
|| зак. замачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны і намачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны; наз. замо́чванне, -я, н. (да 2 знач.), замо́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (да 2 знач.) і мачэ́нне, -я, н. (да 2 знач.).
|| прым. мачы́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мачы́ць, мачу, мочыш, мочыць; незак., каго-што.
1. Рабіць мокрым, вільготным. На аўсе яшчэ не абсохла раса. Яна мочыць і халодзіць ногі. Крапіва. [Чалавек] быў па пояс мокры: з ног мачыла збажына, а зверху адзежына правяла. Чорны.
2. Трымаць што‑н. у чым‑н. вадкім, прамочваць, насычаць вадкасцю, каб надаць адпаведныя якасці, уласцівасці. Ля дзвярэй — лаўка, а побач з ёю — цэбар. У ім мачылі дубцы. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)