прокопти́ть сов.
1. (подвергнуть копчению) правэ́ндзіць, завэ́ндзіць;
2. (загрязнить копотью) пракуры́ць, закуры́ць, пракуро́дыміць, пракурады́міць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праку́рваць несов.
1. в разн. знач. проку́ривать;
2. (загрязнять копотью) прока́пчивать;
1, 2 см. пракуры́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праку́раны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад пракурыць.
2. у знач. прым. Які набраўся дыму, прапахся дымам ад курэння; з адзнакамі працяглага курэння. Пракураны голас. □ У пракураным пакоі пры святле мігатлівай газоўкі засядае настаўніцкі камітэт. Хведаровіч. Верхняя губа з рэдкай рыжай шчэццю ўздрыгвае, агаляючы пракураныя зубы. Асіпенка. Пракураныя вусы Сымона былі апушчаны канцамі ўніз, з-пад густых навіслых брывей пранікліва глядзелі суровыя вочы. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)