Verbum

анлайнавы слоўнік

по́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пара́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бязды́мны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўтварае дыму. Цяпер працаваў.. [Галілей], паводле ўласных ягоных слоў, над «цыркулярнай» бяздымнай печкай. Зарэцкі.

•••

Бяздымны порах гл. порах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязды́мны безды́мный;

○ б. по́рах — безды́мный по́рох

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ды́мны ды́мный; дымя́щий;

○ д. по́рах — ды́мный по́рох

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парахаўні́ца, ‑ы, ж.

Уст. Сумна або пасудзіна, у якой захоўвалі порах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

у́горь^II (в порах кожи) вуго́р, -гра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́рох по́рах, -ху м.;

безды́мный по́рох бязды́мны по́рах;

◊

по́рох да́ром тра́тить по́рах дарэ́мна тра́ціць;

по́роху не хвата́ет по́раху не хапа́е;

он по́роха (по́роху) не вы́думает ён по́раху не вы́думае;

поню́хать по́роху паню́хаць по́раху;

держа́ть по́рох сухи́м трыма́ць по́рах сухі́м;

по́рохом па́хнет по́рахам па́хне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэйхга́уз, ‑а, м.

Уст. Ваенны склад зброі і абмундзіравання. — Давялося .. [Паскевічу] на свечку напляваць, а порах здаць у цэйхгауз. Караткевіч.

[Ад ням. Zeug — зброя і Haus — дом.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капіля́р, ‑а, м.

1. Трубачка з вельмі вузкім унутраным каналам. // Усякі невялікі вузкі канал (напрыклад, у порах глебы, дрэва).

2. Самы тонкі крывяносны сасуд.

[Ад лац. capillaris — валасяны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)