ру́ска-по́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́ска-по́льскі ру́ска-по́льская ру́ска-по́льскае ру́ска-по́льскія
Р. ру́ска-по́льскага ру́ска-по́льскай
ру́ска-по́льскае		 ру́ска-по́льскага ру́ска-по́льскіх
Д. ру́ска-по́льскаму ру́ска-по́льскай ру́ска-по́льскаму ру́ска-по́льскім
В. ру́ска-по́льскі (неадуш.)
ру́ска-по́льскага (адуш.)		 ру́ска-по́льскую ру́ска-по́льскае ру́ска-по́льскія (неадуш.)
ру́ска-по́льскіх (адуш.)
Т. ру́ска-по́льскім ру́ска-по́льскай
ру́ска-по́льскаю		 ру́ска-по́льскім ру́ска-по́льскімі
М. ру́ска-по́льскім ру́ска-по́льскай ру́ска-по́льскім ру́ска-по́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

украі́нска-по́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. украі́нска-по́льскі украі́нска-по́льская украі́нска-по́льскае украі́нска-по́льскія
Р. украі́нска-по́льскага украі́нска-по́льскай
украі́нска-по́льскае		 украі́нска-по́льскага украі́нска-по́льскіх
Д. украі́нска-по́льскаму украі́нска-по́льскай украі́нска-по́льскаму украі́нска-по́льскім
В. украі́нска-по́льскі (неадуш.)
украі́нска-по́льскага (адуш.)		 украі́нска-по́льскую украі́нска-по́льскае украі́нска-по́льскія (неадуш.)
украі́нска-по́льскіх (адуш.)
Т. украі́нска-по́льскім украі́нска-по́льскай
украі́нска-по́льскаю		 украі́нска-по́льскім украі́нска-по́льскімі
М. украі́нска-по́льскім украі́нска-по́льскай украі́нска-по́льскім украі́нска-по́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усходнеславя́нска-по́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усходнеславя́нска-по́льскі усходнеславя́нска-по́льская усходнеславя́нска-по́льскае усходнеславя́нска-по́льскія
Р. усходнеславя́нска-по́льскага усходнеславя́нска-по́льскай
усходнеславя́нска-по́льскае		 усходнеславя́нска-по́льскага усходнеславя́нска-по́льскіх
Д. усходнеславя́нска-по́льскаму усходнеславя́нска-по́льскай усходнеславя́нска-по́льскаму усходнеславя́нска-по́льскім
В. усходнеславя́нска-по́льскі (неадуш.)
усходнеславя́нска-по́льскага (адуш.)		 усходнеславя́нска-по́льскую усходнеславя́нска-по́льскае усходнеславя́нска-по́льскія (неадуш.)
усходнеславя́нска-по́льскіх (адуш.)
Т. усходнеславя́нска-по́льскім усходнеславя́нска-по́льскай
усходнеславя́нска-по́льскаю		 усходнеславя́нска-по́льскім усходнеславя́нска-по́льскімі
М. усходнеславя́нска-по́льскім усходнеславя́нска-по́льскай усходнеславя́нска-по́льскім усходнеславя́нска-по́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывандрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Вандруючы, прыбыць у якое‑н. месца, куды‑н. Гэта быў першы выгнаны вайною лось, які прывандраваў сюды, за Бесядзь. Чыгрынаў. Польская народная песня даўно прывандравала на беларускія землі. Саламевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́льский

1. прил. по́льскі;

по́льский язы́к по́льская мо́ва;

2. сущ. (танец) уст. по́льскі, -кага м., паланэ́з, -за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зліквідава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і ліквідаваць. Самі палякі і іх прыхільнікі: фальваркоўцы, розныя арандатары і заможнае сялянства — радаваліся і цешыліся, што партызаншчына ў сувязі з пераможным белапольскім наступам скончылася, што польская ўлада зліквідавала яе. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падве́ргнуцца, ‑гнуся, ‑гнешся, ‑гнецца; пр. падвергся і падвергнуўся, ‑глася; зак.

Адчуць на сабе якое‑н. уздзеянне. Падвергнуцца абпраменьванню. Падвергнуцца нападу. □ Польская мова, у сваю чаргу, падверглася пэўнаму ўплыву беларускай, а таксама украінскай моў. Шакун. // Трапіць у якое‑н. становішча. Падвергнуцца цяжкім выпрабаванням.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рагатыўка ’канфедэратка’ (гродз., Сл. ПЗБ), рагато́ўка ’летняя шапка’ (Сцяшк. Сл.). З польск. rogatywka ’польская вайсковая шапка з чатырохвугольным верхам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Імперыялі́зм. Крыніцай можа быць польская ці руская мова, дзе ў XIX ст. з англ. imperialism (Шанскі, 2, I, 58).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Напакава́цца ’наесціся ў волю’ (Жд. 2). Ад напакава́ць ’накласці многа чаго-небудзь’, гл. пакаваць. Цікавая семантычная беларуска-польская ізаглоса, параўн. польск. дыял. (вармін.) napakówać się ’добра наесціся’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)