палі́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., па́ліцца; незак.

Пра печ: мець у сабе раскладзены агонь.

У кухні палілася пліта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыхто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і рыхтавальны. Рыхтовачная пліта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цю́бінг, -а, м.

Металічная ці жалезабетонная пліта ў выглядзе сегмента, якая з’яўляецца часткай воданепранікальнага мацавання шахт і тунэляў.

|| прым. цю́бінгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарэ́лка¹, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Прыстасаванне для спальвання гаручай вадкасці, газу.

Пліта на чатыры гарэлкі.

|| прым. гарэ́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электрапліта́, -ы́, ДМ -ліце́, мн. -плі́ты і (з ліч. 2, 3, 4) -пліты́, -пліт, ж.

Пліта (у 2 знач.), якая працуе на элекграэнергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тра́верса і тра́верза, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Папярочная бэлька, перакладзіна для ўмацавання чаго-н., а таксама папярочная перагародка, сценка, пліта спецыяльнага прызначэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сляб, ‑а, м.

Спец. Стальная пліта, якая служыць загатоўкай для пракаткі ліставой сталі.

[Ад англ. slab — пліта, пласпіна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фунда́ментны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фундамента, прызначаны для фундамента. Фундаментная пліта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

древе́сно-стру́жечный драўня́на-стру́жкавы;

древе́сно-стру́жечная плита́ драўняна-стру́жкавая пліта́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэ́ла, ‑ы, ж.

Вертыкальна пастаўленая каменная або металічная пліта (надмагільная, мемарыяльная) з надпісам або з рэльефнымі вобразамі.

[Грэч. stēlē — слуп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)