пле́мя, -мя і -мені, Д -мю і -мені, В -мя, Т -мем і -менем, М (аб) -мі і -мені, мн. плямёны, -мён і -мёнаў, н.
1. У дакласавым грамадстве: этнічная і сацыяльная супольнасць людзей, звязаных родавымі адносінамі, агульнай мовай і тэрыторыяй.
Першабытныя плямёны.
2. перан. Народ, народнасць (уст.).
3. перан., адз. Людзі, пакаленне людзей (высок.).
П. змагароў.
◊
На племя (спец.) — для атрымання патомства.
|| прым. племянны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
П. быт.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паўдзі́кі, ‑ая, ‑ае.
Недастаткова цывілізаваны, амаль дзікі. Паўдзікія плямёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іта́лікі, ‑аў.
Плямёны, якія ў старажытнасці насялялі Апенінскі паўвостраў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вара́жскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да варагаў. Варажскія плямёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цемнаску́ры, ‑ая, ‑ае.
Які мае цёмны колер скуры. Цемнаскурыя плямёны Афрыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вои́нственный прям., перен. ваяўні́чы;
вои́нственные племена́ ваяўні́чыя плямёны;
вои́нственный вид перен. ваяўні́чы вы́гляд.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перуа́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да Перу, перуанцаў, уласцівы ім. Перуанскія плямёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рознапляме́нны, ‑ая, ‑ае.
У склад якога ўваходзяць розныя плямёны, розныя народы. Рознапляменнае насельніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нама́ды, ‑аў; адз. намад, ‑а, М ‑дзе, м.
Гіст. Народы, плямёны, якія качуюць; качэўнікі.
[Ад грэч. nomás (nomádos) — які качуе.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
індзе́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да індзейца, індзейцаў, належыць ім. Індзейская абшчына. Індзейскія плямёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)