прадвадзі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Кіраўнік, важак.

П. племя.

○

Прадвадзіцель дваранства — у царскай Расіі: выбарны прадстаўнік дваранскага саслоўя губерні ці павета.

|| прым. прадвадзі́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жмудзь, ‑і, ж.

Даўнейшая назва літоўскага племя жэмайты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваяўні́чы

1. прям., перен. вои́нственный;

~чае пле́мя — вои́нственное пле́мя;

з ~чым вы́глядам — с вои́нственным ви́дом;

2. (активно борющийся) вои́нствующий;

в. матэрыялі́зм — вои́нствующий материали́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

правады́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Кіраўнік грамадскага руху, партыі.

2. Чалавек, які стаіць на чале каго-, чаго-н., кіруе кім-, чым-н.

П. войска. П. племя.

|| прым. правады́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вя́цічы, ‑аў.

Старажытнае ўсходнеславянскае племя, якое ўвайшло ў склад рускай народнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыгавічы́, ‑оў.

Старажытнае ўсходнеславянскае племя, якое жыло на поўнач ад Прыпяці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднапляме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які належыць да аднаго з кім‑н. племя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндага́мны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эндагаміі. Эндагамнае племя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́ты, ‑аў; адз. гот, ‑а, М гоце, м.

Старажытнае племя ўсходніх германцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднапляме́ннік, ‑а, м.

Той, хто належыць да аднаго з кім‑н. племя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)