плаксу́ха ж., разг., неодобр. пла́кса; рёва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́ўза м. и ж., обл. пла́кса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́мза, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, -ай (-аю), ж., мн. -ы, румз і -аў (разм., неадабр.).

Чалавек, які многа і часта плача; плакса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

реву́н​II (плакса) разг. раву́н, -на́ м., ру́мза, -зы м., пла́кса, -сы м., плаксу́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плаксу́н, -на́ м., разг., неодобр. пла́кса; рёва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́мза м. и ж., разг. пла́кса, ню́ня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плаксу́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто часта плача, плакса. [Стары:] — А вось гэты плаксун, — ён кіўнуў у бок калыскі, — са мной застаўся. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ню́ня, ‑і, м. і ж.

Разм. Плакса, ныцік. [Юзік] крыкнуў поўным ротам, смакуючы кожны гук: — Раз-маз-ня! Нюня!! Бядуля. [Пракоп:] — Не варты ён яе.. Ціхі ж вельмі. Нюня. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Плаксу́ха, плаксу́н ’плакса’, плаксуно́к ’плаксівае дзіця’ (Стан., Варл.). Да плакса 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кры́кса, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай, ж.

Разм. Пра крыклівае і плаксівае дзіця. Праз колькі часу сын радзіўся ў іх, на дзіва ўдаўся нейкі крыкса-плакса. Дубоўка. // Пра крыклівага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)