Verbum

запе́ць, -пяю́, -пяе́ш, -пяе́; -пяём, -пеяце́, -пяю́ць; -пе́ў, -пе́ла; -пе́й; зак.

Пачаць пець.

|| незак. запява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

напява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. напець.

2. што і без дап. Ціха, напаўголасу пець.

Н. песню.

сі́плы, -ая, -ае.

Прыглушана-хрыплы, з прысвістваннем і лёгкім сіпеннем.

С. голас.

Сіпла (прысл.) пець.

|| наз. сі́пласць, -і, ж.

расспява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. Пачаўшы пець, захапіцца спевамі.

Сын расспяваўся.

2. Крыху паспяваўшы, пачаць спяваць добра.

Р. перад канцэртам.

сіпата́, -ы́, ДМ -паце́, ж.

1. гл. сіпаты.

2. Адчуванне сухасці ў горле, што перашкаджае яснасці, выразнасці маўлення.

Пець да сіпаты.

пяву́н, певуна́, мн. певуны́, певуно́ў, м. (разм.).

Той, хто любіць пець, многа спявае.

|| ж. пяву́ха, -і, ДМ -ву́се, мн. -і, -ву́х.

фальшы́віць, -шы́ўлю, -шы́віш, -шы́віць; незак.

1. Паводзіць сябе ненатуральна, няшчыра, прытварацца.

2. Пець не ў тон, утвараць фальшывыя гукі.

|| зак. сфальшы́віць, -шы́ўлю, -шы́віш, -шы́віць.