ко́мі-пярмя́чка,

гл. комі-пермякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́мі-пярмя́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́мі-пярмя́к ко́мі-пермякі́
Р. ко́мі-пермяка́ ко́мі-пермяко́ў
Д. ко́мі-пермяку́ ко́мі-пермяка́м
В. ко́мі-пермяка́ ко́мі-пермяко́ў
Т. ко́мі-пермяко́м ко́мі-пермяка́мі
М. ко́мі-пермяку́ ко́мі-пермяка́х

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)