перахапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да перахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахо́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахо́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак.

Тое, што і перахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подзаня́ть сов., прост. (тро́хі) пазы́чыць; (перехватить) перахапі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перахо́плены в разн. знач. перехва́ченный; см. перахапі́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перахо́пліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. перахопліваць — перахапіць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пераня́ць ’перахапіць, падхапіць у час руху; засвоіць, запомніць; запазычыць’, трак. ’захварэць на панос’, віл. ’прыняць дзіцё пры родах’ (ТСБМ, Гарэц., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС). Укр. перейня́ти, переня́ты, перея́ти ’пераймаць, перахопліваць, пераняць’, рус. переня́ть ’пераняць, перахапіць’, пск. ’сустракаць ля брамы свайго дома’, польск. przejąć, przejmać ’узрушыць; прысвоіць, успадкаваць; перахапіць’. Паўночнаславянскае. Да прасл. *per‑jęti. Гл. таксама пераймаць, узяць і ‑няць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Перачун ’сабака, які пры паляванні зграяй выбягае наперад, каб перахапіць звера’ (Інстр. 2). З рус. перечуй, перёка ’тс’. Да пёрак (гл.). Сюды ж перачапае ’недахоп сабакі, які выбягае наперад, каб перахапіць звера’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перахва́т, ‑у, М ‑хваце, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перахватваць — перахваціць (гл. перахапіць у 1–5, 7 знач.).

2. Звужэнне, звужанае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)