полно́щный уст., поэт. паўно́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́веро-восто́к паўно́чны ўсход;

к се́веро-восто́ку от… на паўно́чны ўсход ад…;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́веро-за́пад паўно́чны за́хад;

к се́веро-за́паду от… на паўно́чны за́хад ад…;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́веро-восто́чнее сравн. ст. на паўно́чны ўсход ад…; больш на паўно́чны ўсход ад…;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́веро-за́паднее сравн. ст. на паўно́чны за́хад ад…; больш на паўно́чны за́хад ад…;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́верный паўно́чны;

се́верное полуша́рие Паўно́чнае паўша́р’е;

Се́верный по́люс Паўно́чны по́люс;

се́верное сия́ние паўно́чнае ззя́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Се́верный Ледови́тый океа́н Паўно́чны Ледаві́ты акія́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

этру́скі, -аў, адз. этру́ск, -а, м.

Старажытныя плямёны, якія насялялі ў 1-м тысячагоддзі да н.э. паўночны захад Апенінскага паўвострава.

|| прым. этру́скі, -ая, -ае.

Этруская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аквіло́н, ‑у, м.

Рэзкі паўночны вецер.

[Лац. aquilonis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барэ́й, ‑ю, м.

У старажытнагрэчаскай міфалогіі — бог паўночнага ветру. // Паўночны вецер.

[Грэч. Boreas.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)