анако́нда, -ы, ДМ -ндзе, мн. -ы, -аў, ж.

Самая вялікая змяя сямейства ўдававых, якая жыве ў трапічных лясах, па берагах рэк, азёр Паўднёвай Амерыкі.

|| прым. анако́ндавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лья́насы, ‑аў; адз. няма.

Раўніны ў Паўднёвай Амерыцы, пакрытыя травяністай расліннасцю.

[Ісп. llanos, ад llano — раўніна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бушме́ны, -аў, адз. бушме́н, -а, м.

Абагульняючая назва некаторых карэнных народаў Паўднёвай Афрыкі, а таксама прадстаўнікі гэтага насельніцтва.

|| ж. бушме́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. бушме́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ацэло́т, ‑а, М ‑лоце, м.

Вялікая дзікая кошка, якая водзіцца ў Паўднёвай Амерыцы.

[Фр. ocelot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гну, нескл., м.

Млекакормячая жывёліна роду антылоп (водзіцца ва Усходняй і Паўднёвай Амерыцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельва́сы, ‑аў; адз. сельвас, ‑а, м.

Вільготныя трапічныя вечназялёныя лясы ў Паўднёвай Амерыцы.

[Ад лац. selvas — лясы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кугуа́р, ‑а, м.

Жывёліна сямейства кашэчых, якая водзіцца ў Паўночнай і Паўднёвай Амерыцы; пума.

[З мовы перуанск. індзейцаў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іканаста́с, -а, м.

Перагародка ад паўночнай да паўднёвай сцяны праваслаўнага храма, якая аддзяляе асноўную прастору храма ад алтара і складаецца з аднаго ці некалькіх радоў абразоў, размешчаных у вызначаным парадку.

|| прым. іканаста́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́рачы, ‑аў; адз. орач, ‑а, м.

Малаколькасная народнасць, якая жыве ў паўднёвай частцы Хабараўскага краю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́нту, нескл.

Сям’я моў карэннага насельніцтва Паўднёвай і Цэнтральнай Афрыкі, якое складаецца з шэрагу народнасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)