букалі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да буколікі. Букалічная паэзія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анакрэанты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які апявае радасці жыцця, каханне, весялосць. Анакрэантычная паэзія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

байрані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да байранізму, уласцівы яму. Байранічная паэзія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радзін. Радзінныя песні. Радзінная паэзія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімвалі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сімвалізму (у 1 знач.), сімваліста. Сімвалісцкая паэзія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абра́давы, ‑ая, ‑ае.

Які выконваецца ў час абраду; звязаны з абрадам. Абрадавы рытуал. Абрадавая паэзія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урбаністы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да урбанізму, уласцівы урбанізму, з элементамі урбанізму. Урбаністычная музыка. Урбаністычная паэзія. Урбаністычны пейзаж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́льтавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да культу (у 1 знач.), звязаны з выкананнем рэлігійных абрадаў. Культавая музыка. Культавая паэзія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэалісты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць рэалістычнага. Рэалістычнасць апісання. □ Пры ўсёй рэалістычнасці тэндэнцый, «прадметнасці», «рэчавасці» паэзія Коласа нясе .. немалы зарад рамантычнасці. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіграматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Які мае адносіны да эпіграмы; з’яўляецца эпіграмай. Эпіграматычны стыль. Эпіграматычная паэзія.

2. Уст. Насмешлівы, з’едлівы. Эпіграматычны выпад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)