таксапа́рк, -па́рка, (совокупность такси) -па́рку м. таксопа́рк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́на-парк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лу́на-парк лу́на-па́ркі
Р. лу́на-па́рка лу́на-па́ркаў
Д. лу́на-па́рку лу́на-па́ркам
В. лу́на-парк лу́на-па́ркі
Т. лу́на-па́ркам лу́на-па́ркамі
М. лу́на-па́рку лу́на-па́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заса́дка ж. (действие) заса́дка;

з. па́рку — заса́дка па́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парку, парка. Паркавая алея. Паркавыя дрэвы. □ [Янка:] — У начальніках ходзіш?.. — Брыгадзір паркавай гаспадаркі. У зеленгасе. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парк​II парк, род. па́рка м.;

трамва́йный парк трамва́йны парк;

тра́кторный парк тра́ктарны парк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́ранне ср.

1. па́рение, па́рка ж.;

2. кипяче́ние;

1, 2 см. па́рыць 1, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аграма́дзіна, ‑ы, ж.

Прадмет вельмі вялікіх памераў. Цагляная аграмадзіна ў чатыры паверхі высілася насупраць гарадскога парка. Бядуля. Скалануўшыся ўсёй сваёй аграмадзінай, параход з палёгкай выныраў, задзіраючы мокры нос аж пад самыя хмары. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́зубень, ‑бня, м.

1. Выступ, зуб на якім‑н. інструменце, прыладзе, дэталі машыны. Парка коней кружыла кола, зазубні якога чапляліся за адмысловую драўляную шасц[ярню]. Сабаленка.

2. Абл. Рыбалоўны кручок. — А божачка ж мой, — залапатаў.. [Францкевіч], заграбаючы жменяю зазубні. — І падвойныя, і малыя, і вялікія. Во гэты на добрага шчупака. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падтапта́ць, ‑тапчу, ‑топчаш, ‑топча; зак., каго-што.

1. Топчучы нагамі, падмяць пад сябе, раздушыць. Коні падтапталі гусей.

2. Разм. Крыху знасіць абутак. Падтаптаць боты.

•••

Падтаптаць пад ногі — падпарадкаваць сваёй волі, сваёй уладзе; перастаць лічыцца з кім‑, чым‑н. [Лявон:] Гэта парка яшчэ сябе пакажа, хутка ўсю вёску падтопча пад ногі. Козел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парк (род. па́рку, (место стоянки транспорта) па́рка) м., в разн. знач. парк;

трамва́йны п. — трамва́йный парк;

тра́ктарны п. — тра́кторный парк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)