мнагано́жкавыя, ‑ых.

Сямейства наземных і эпіфітных папарацей, да якога адносяцца папараць мужчынская, папараць жаночая, мнаганожка і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэвападо́бны бот. древови́дный; древообра́зный;

~ная па́параць — древови́дный па́поротник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папа́рыць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папа́ру папа́рым
2-я ас. папа́рыш папа́рыце
3-я ас. папа́рыць папа́раць
Прошлы час
м. папа́рыў папа́рылі
ж. папа́рыла
н. папа́рыла
Загадны лад
2-я ас. папа́р папа́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час папа́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дрэвападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны з выгляду на дрэва. Дрэвападобная папараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мя́ліца,

Абл.

1. Церніца. З трухой гнала шэрую, пажваканую, што ў мяліцы, выпетраную на Падбалоцці папараць. Пташнікаў.

2. перан. жарт. Рот. Разявіць сваю мяліцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́рці, мру, мрэш, мрэ; незак.

Разм. Гінуць, паміраць. Высахла папараць, паўставала з зямлі, прычасалася; цяпер яна зусім маладая, бы і не мерла, а толькі змяніла свой колер на зіму. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сальві́нія, ‑і, ж.

Вадзяная аднагадовая травяністая расліна сямейства сальвініевых; вадзяная папараць. Для Палесся таксама характэрна прысутнасць такіх рэдкіх рэліктавых відаў раслін, як вадзяны арэх, альдраванда, сальвінія і жоўты рададэндран. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіве́нькі, ‑ая, ‑ае.

Памянш.-ласк. да сівы. Дзеду было гадоў шэсцьдзесят пяць: сівенькі, худы, з ружовай лысінай. Бядуля. Папараць абсела мятліца, сівенькая, дробненькая — дрыжыць нават тады, калі няма ветру. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ве́тліца ’вярбовыя прысады каля дарогі’ (слуц., Яшк.). Рэгіянальнае ўтварэнне ад ветл‑а і суф. ‑іц‑а. Польск. wietlica ’папараць-мнаганожка, Athyrium, Polypodiaceae’, відаць, не звязана з бел., а ўтворана самастойна. Гл. ве́тла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нагле́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на глебе, які мае адносіны да глебы. Чарнічнік і бруснічнік, пахучы багун, духмяны ландыш, папараць, кісліца, мох, лугавы лён і шмат іншых раслін ўтвараюць так званае наглебавае покрыва. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)