палаго́дзіць
‘памірыць каго-небудзь; зрабіць каго-небудзь лагодным’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
палаго́джу |
палаго́дзім |
| 2-я ас. |
палаго́дзіш |
палаго́дзіце |
| 3-я ас. |
палаго́дзіць |
палаго́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
палаго́дзіў |
палаго́дзілі |
| ж. |
палаго́дзіла |
| н. |
палаго́дзіла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
палаго́дзь |
палаго́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
палаго́дзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зміры́ць, зміру, змірыш, змірыць; зак., каго-што.
Разм. Памірыць, прымірыць. Змірыць суседзяў. □ — Пажылі б на маім месцы, ведалі б тады, як гэта дзвюх кошак у адным мяшку змірыць. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пагадзі́ць, ‑гаджу, ‑годзіш, ‑годзіць; зак., каго-што.
1. Прывесці ў адпаведнасць з чым‑н. Пагадзіць супярэчнасці.
2. Памірыць, прымірыць. [Саўка:] Эх, бяда з гэтымі старымі.. Не тое, дык тое... Ніяк іх пагадзіць няможна. Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)