вы́стираться вы́мыцца, мног. павымыва́цца, памы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачы́сціцца сов. почи́ститься;

памы́цца і п. — помы́ться и почи́ститься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́купацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Акунаючыся ў ваду, асвяжыцца; вымыцца, памыцца. Выкупацца ў басейне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мыцца, ‑мыюся, ‑мыешся, ‑мыецца; зак.

Змыць з сябе пыл, бруд; памыцца. Вымыцца ў лазні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамы́цца, ‑мыюся, ‑маешся, ‑маецца; зак.

1. Закончыць мыцца; памыцца поўнасцю.

2. (з адмоўем). Цяжка адмыць. Запэцкаюцца рукі ў чарніла — не дамыешся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перемы́ться

1. (о всех, многих) памы́цца, перамы́цца;

2. (заново) перамы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

простира́ться​II сов. памы́цца, вы́мыцца;

пла́тье хорошо́ простира́лось суке́нка до́бра памы́лася (вы́мылася).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пала́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Залатаць што‑н. у многіх месцах або ўсё, многае. Нагрэла [матка] вады, загадала .. [хлапчукам] памыцца. Адзежу іхнюю памыла, памагала. Арабей.

2. і без дап. Латаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмы́цца, ‑мыюся, ‑мыешся, ‑мыецца; зак.

1. Змыць з сябе бруд, пыл і пад.; памыцца. Адмыцца ад мазуту.

2. Зрабіцца чыстым ад мыцця. Рукі адышліся. // Знікнуць, вывесціся ад мыцця (пра плямы, пахі і пад.).

3. Спец. Ачысціцца ад прымесей прамываннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аха́яць 1 ’ачысціць, прывесці ў належны выгляд’ (Касп., Бір. Дзярж., Сцяц.), ’прыбраць’; ахаіць, ’ачысціць, выпратаць’ (Др.-Падб., КЭС, лаг.), ахайваць ’мыць, прыбіраць, ачышчаць’ (Сцяц.), ахаяцца ’памыцца, прыбрацца’ (Сцяшк.), ахайлівы ’які захоўвае чысціню’ (Др.-Падб.), ахайны ’акуратны’ (БРС, Сцяшк., КЭС, лаг.), ахайнасць (БРС, Гарэц.), укр. ахаяти, охаювати, охайний, охайність, рус. дыял. охаять, польск. дыял. ochaić, ochajny, ochajtiość (з укр., Варш. сл.). Ад хаяць ’чысціць, даглядаць’.

Аха́яць 2 ’абгаварыць, зняважыць’ (КТС). Ад хаяць ’лаяць, зневажаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)