памнажэ́нне ср.

1. умноже́ние;

2. мат. умноже́ние, перемноже́ние;

1, 2 см. памнажа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мно́жить несов.

1. мат. мно́жыць;

2. (увеличивать в количестве) мно́жыць, памнажа́ць, павялі́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спаро́міць ‘падганяць, прыскорваць’, спаро́міцца ‘спяшацца’, ‘паспяваць, упраўляцца’ (Нас.), ‘назапашваць, збіраць; запасіць’, спо́рам ‘назапашванне’ (Ласт.). Відаць, да спор 1, у аснове дзеепрыметнік на ‑ом ад спары́ць ‘памнажаць, прыбываць’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

памнажа́цца несов.

1. умножа́ться, мно́житься, расти́;

2. страд. умножа́ться; помножа́ться, перемножа́ться, мно́житься; см. памнажа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мно́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак.

1. што. Памнажаць адзін лік на другі. Множыць дзесяць на два.

2. каго-што. Павялічваць колькасць. Сеем, збіраем Спелае збожжа, Сабе, краіне Багацце множым. Купала. Гэтыя лясы жывілі і множылі партызанскія групы і цэлыя згуртаванні іх. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)