палявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. палявы́ палява́я паляво́е палявы́я
Р. паляво́га паляво́й
паляво́е		 паляво́га палявы́х
Д. паляво́му паляво́й паляво́му палявы́м
В. палявы́ (неадуш.)
паляво́га (адуш.)		 паляву́ю паляво́е палявы́я (неадуш.)
палявы́х (адуш.)
Т. палявы́м паляво́й
паляво́ю		 палявы́м палявы́мі
М. палявы́м паляво́й палявы́м палявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кра́ска, -і, ДМ кра́сцы, мн. -і, -сак, ж. (разм.).

Палявая кветка.

На лузе багата красак.

|| памянш.-ласк. кра́сачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. кра́скавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фартыфіка́цыя, -і, ж.

1. Навука аб умацаванні вайсковых пазіцый і спосабах абароны ад сродкаў паражэння.

2. Узвядзенне ваенна-інжынерных збудаванняў, а таксама самі такія збудаванні.

Палявая ф.

|| прым. фартыфікацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вае́нна-палявы́, ‑ая, ‑ое.

Які існуе, дзейнічае ва ўмовах ваеннага часу. Ваеннапалявы суд. Ваенна-палявая хірургія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полево́й

1. палявы́;

полево́й шпат мин. палявы́ шпат;

полевая по́чта палява́я по́шта;

полева́я су́мка воен. палява́я су́мка;

полево́й го́спиталь воен. палявы́ шпіта́ль;

2. (охотничий) паляўні́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палявы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да поля (у 1 знач.). Хадзілі дзяўчаты лясамі, Хадзілі дзяўчаты лугамі, Хадзілі у даль палявую, Збіралі красу веснавую. Русак. // Такі, які бывае ў полі; характэрны для поля. Куды ні пайду — усё вясну нагадае: І першая пругкая зелень травы, Здалёку туманаў смуга залатая, І ціш палявая, і шум баравы. Хведаровіч. // Які знаходзіцца ў полі. Палявы стан. □ Палявая дарожка прывяла нас у ціхі лес. Бялевіч. // Які расце ў полі. Палявыя травы. □ Аднекуль вынырнула групка дзяўчат з палявымі кветкамі ў руках. Хадкевіч. Паводдаль ад дарогі разгацілася палявая дзічка. Чорны.

2. Звязаны з выкарыстаннем палёў для пасеваў, з работамі ў полі. Палявы севазварот. □ Палявыя работы кончаны: жыта пасеяна, бульба выбрана, зябліва заворана. Чарнышэвіч.

3. Які дзейнічае, прымяняецца ў баявых умовах; паходны. Палявы тэлефон. Палявы аэрадром. Палявы шпіталь. □ [Камандзір:] — У нас была ўласная палявая кухня, .. сапраўдная кухня, вайсковая. Брыль. Першым ішоў шыракаплечы чалавек у новым мундзіры з палявымі пагонамі генерал-маёра. Шамякін.

4. Звязаны з дзеяннямі ў прыродных умовах. Палявая практыка геолагаў.

5. Спец. Паляўнічы ​2. Палявыя якасці сетэра.

6. Састаўная частка некаторых батанічных і заалагічных назваў. Палявая мыш.

•••

Палявая сумка гл. сумка.

Палявы шпат гл. шпат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фортифика́ция воен., в разн. знач. фартыфіка́цыя, -цыі ж.;

полева́я фортифика́ция палява́я фартыфіка́цыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Палявая пералётная птушка сямейства фазанавых з завостранымі крыламі і кароткім хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабарато́рна-палявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лабарато́рна-палявы́ лабарато́рна-палява́я лабарато́рна-паляво́е лабарато́рна-палявы́я
Р. лабарато́рна-паляво́га лабарато́рна-паляво́й
лабарато́рна-паляво́е		 лабарато́рна-паляво́га лабарато́рна-палявы́х
Д. лабарато́рна-паляво́му лабарато́рна-паляво́й лабарато́рна-паляво́му лабарато́рна-палявы́м
В. лабарато́рна-палявы́
лабарато́рна-паляво́га		 лабарато́рна-паляву́ю лабарато́рна-паляво́е лабарато́рна-палявы́я
Т. лабарато́рна-палявы́м лабарато́рна-паляво́й
лабарато́рна-паляво́ю		 лабарато́рна-палявы́м лабарато́рна-палявы́мі
М. лабарато́рна-палявы́м лабарато́рна-паляво́й лабарато́рна-палявы́м лабарато́рна-палявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ука́звацца, ‑аецца; незак.

1. Адзначацца, выяўляцца, паказвацца. Тут жа ўказвалася палявая пошта той часці, дзе служыў Ігар. Кулакоўскі.

2. Зал. да указваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)