зазява́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Задумаўшыся, загледзеўшыся на каго‑, што‑н., аказацца няўважлівым, рассеяным. Месца тут было самае што ні ёсць дзікае — былая сядзіба, закіданая розным ламаччам. Толькі зазявайся — адразу ці ногі пал[оміш], Ці нос разаб’еш. Ваданосаў. Арсень зазяваўся і не паспеў запрасіць [на танец] тую, што ўпадабаў, Яраславу. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Асмё́так ’атопак; бясформенны кавалак’ (Бяльк.), ’атопак’ (Пал.). Гл. ашмётак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кійкі́ ’кукуруза’ (Пал., Ян., Нар. сл.). Гл. кійкі, кіёўкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кве́цаць ’мазаць, брудзіць, пэцкаць’ (Пал., Ян., Шатал., Нар. словатв.). Гл. квэцаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ні́жы ’таксама’ (Пал.). Няясна, магчыма, тое ж, што і ніж (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выжа́рына и выжа́ра ж.

1. пал м., паль; (в лесу — ещё) прога́р м.; прога́рина;

2. (в болоте) окно́ ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажа́р, -ру м. пожа́р; (о лесном или степном пожаре — ещё) пал;

◊ (бе́гчы) як на пажа́р — (бежа́ть) как на пожа́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Паваро́зка ’цясёмка, шнур’ (Пал.), павороз ’пацёк (поту, расы на вокнах і інш.)’ (Нар. лекс., лельч.). Гл. паўроз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Курчы́ны ’жэрдкі ў хаце пад столлю, на якія вешаюць адзежу’ (Бяльк., Рам., Мат. Маг., Пал.). Да курчі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Апіня́нка, апіналка, апінаха, апянальнік, опына ’хустка’ — аддзеяслоўныя назоўнікі ад апінаць; параўн. аппянуць накрыць галаву’ (Пал., 28). Гл. пяць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)