інтуітыві́зм, ‑у,
Рэакцыйны суб’ектыўна-ідэалістычны напрамак у буржуазнай філасофіі эпохі імперыялізму, які імкнецца прынізіць навуковае, лагічнае
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інтуітыві́зм, ‑у,
Рэакцыйны суб’ектыўна-ідэалістычны напрамак у буржуазнай філасофіі эпохі імперыялізму, які імкнецца прынізіць навуковае, лагічнае
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самапазна́нне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гнастыцы́зм, ‑у,
Рэлігійна-філасофская плынь ранняга хрысціянства, у аснове якой ляжала містычнае вучэнне пра «гносіс» як асаблівае
[Ад грэч. gnostikos — які пазнае́.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фенаменалі́зм, ‑у,
Суб’ектыўна-ідэалістычнае вучэнне, якое сцвярджае, што
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Матэма́тыка ’навука аб колькасных суадносінах і прасторавых формах навакольнага свету’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
позна́ние
1.
тео́рия позна́ния тэо́рыя пазна́ння;
2. (знание) ве́ды, -даў
у него́ больши́е позна́ния в медици́не у яго́ вялі́кія ве́ды ў медыцы́не.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распаўсю́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць;
1. Пашырыць сферу дзеяння на каго‑, што‑н.
2. Раздаць, прадаць многім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эстэты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да эстэтыкі (у 1 знач.).
2. Звязаны з успрыманнем прыгожага ў жыцці і ў мастацтве.
3. Выкліканы прыгожым у жыцці ці ў мастацтве.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэо́рыя, ‑і,
1. Сістэма асноўных ідэй, якая дае цэласнае ўяўленне аб заканамернасцях развіцця прыроды, грамадства і мыслення.
2. Сукупнасць абагульненых палажэнняў, што ўтвараюць якую‑н. навуку або раздзел яе.
3. Сукупнасць навуковых палажэнняў, якія абгрунтоўваюць агульны прынцып тлумачэння якіх‑н. фактаў, з’яў.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адкры́цца, ‑крыюся, ‑крыешся, ‑крыецца;
1. Аказацца адкрытым, адчыніцца.
2. Паказацца, паўстаць перад вачамі.
3.
4. Расказаць пра сябе адкрыта, шчыра; прызнацца ў чым‑н.
5. Пачаць сваё існаванне, дзейнасць (пра ўстанову, прадпрыемства і пад.).
6. Перастаць зажываць, гаіцца; прарваць (пра рану).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)