шапяля́вы, -ая, -ае.
1. Які вымаўляе свісцячыя гукі (с,
з)
2. Пра свісцячыя зычныя гукі: які вымаўляецца блізка да шыпячых.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шапяля́вы, -ая, -ае.
1. Які вымаўляе свісцячыя гукі (с,
з)
2. Пра свісцячыя зычныя гукі: які вымаўляецца блізка да шыпячых.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трапецо́ід, ‑а,
Геаметрычная фігура, якая
[Ад грэч. trapeza — стол і eidos — выгляд.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клеката́ць, 1 і 2
1. Ствараць клёкат, крычаць
2. Бурліць, шумна кіпець.
3.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цэрэзі́н, ‑у,
[Ад лац. cera — воск.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакаха́цца, ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фісгармо́нія, ‑і,
Клавішны духавы музычны інструмент, які гучыць
[Ням. Fisharmonium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капы́л, -а́,
1. Кавалак дрэва ў форме ступні, на якім шавец робіць абутак.
2. Адзін з драўляных брускоў, якія ўстаўляюцца ў палазы і служаць апорай для кузава саней.
Гнуць на свой капыл (
Усё (усе) на адзін капыл (
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
развар’ява́цца, ‑вар’ююся, ‑вар’юешся, ‑вар’юецца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Нашта́лт ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ланцуго́вы, ‑ая, ‑ае.
1. З ланцугамі, на ланцугах; які дзейнічае з дапамогай ланцугоў.
2. Размешчаны адзін за другім
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)