понука́ть несов., прям., перен. пану́кваць, падганя́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

потора́пливать несов., разг. падганя́ць, прыско́рваць, прыспе́шваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падго́нка ж. подго́нка, приго́нка; см. падганя́ць 6

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подстёгивать​I несов. (к подстегну́ть​I)

1. (кнутом) падсцёбваць; (подгонять) падганя́ць;

2. перен., разг. падганя́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падганя́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. падганяць — падагнаць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даво́дзіць

‘прыводзіць, праводзіць, абавязваць, падганяць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даво́джу даво́дзім
2-я ас. даво́дзіш даво́дзіце
3-я ас. даво́дзіць даво́дзяць
Прошлы час
м. даво́дзіў даво́дзілі
ж. даво́дзіла
н. даво́дзіла
Загадны лад
2-я ас. даво́дзь даво́дзьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час даво́дзячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

подхлёстывать несов.

1. падхво́стваць, падсцёбваць;

2. перен. падганя́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заі́нець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Пакрыцца інеем. Дрэвы заінелі. □ [Каня] ніколі не трэба было падганяць — сам трухае ўсю дарогу, спацее, стане белы ўвесь, заінее. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юсцірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Дакладна падагнаць (падганяць), адрэгуляваць (рэгуляваць), выверыць (вывяраць) механізм, прыбор і пад. Юсціраваць мікраскоп. Юсціраваць інструмент.

[Ад ням. justieren — вывяраць ад лац. justus — правільны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м. (разм.) Задняя частка шыі ў жывёлы і чалавека.

◊

Браць (узяць) за карак — прыцягнуць да адказнасці.

Гнаць у карак — прымушаць хутка рабіць што-н., падганяць.

Сядзець на карку — быць на ўтрыманні ў каго-н., жыць на чые-н. сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)