со́нечна-паве́траны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. со́нечна-паве́траны со́нечна-паве́траная со́нечна-паве́транае со́нечна-паве́траныя
Р. со́нечна-паве́транага со́нечна-паве́транай
со́нечна-паве́транае		 со́нечна-паве́транага со́нечна-паве́траных
Д. со́нечна-паве́транаму со́нечна-паве́транай со́нечна-паве́транаму со́нечна-паве́траным
В. со́нечна-паве́траны (неадуш.)
со́нечна-паве́транага (адуш.)		 со́нечна-паве́траную со́нечна-паве́транае со́нечна-паве́траныя (неадуш.)
со́нечна-паве́траных (адуш.)
Т. со́нечна-паве́траным со́нечна-паве́транай
со́нечна-паве́транаю		 со́нечна-паве́траным со́нечна-паве́транымі
М. со́нечна-паве́траным со́нечна-паве́транай со́нечна-паве́траным со́нечна-паве́траных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вае́нна-паве́траны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нна-паве́траны вае́нна-паве́траная вае́нна-паве́транае вае́нна-паве́траныя
Р. вае́нна-паве́транага вае́нна-паве́транай
вае́нна-паве́транае		 вае́нна-паве́транага вае́нна-паве́траных
Д. вае́нна-паве́транаму вае́нна-паве́транай вае́нна-паве́транаму вае́нна-паве́траным
В. вае́нна-паве́траны (неадуш.)
вае́нна-паве́транага (адуш.)		 вае́нна-паве́траную вае́нна-паве́транае вае́нна-паве́траныя (неадуш.)
вае́нна-паве́траных (адуш.)
Т. вае́нна-паве́траным вае́нна-паве́транай
вае́нна-паве́транаю		 вае́нна-паве́траным вае́нна-паве́транымі
М. вае́нна-паве́траным вае́нна-паве́транай вае́нна-паве́траным вае́нна-паве́траных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вае́нна-паве́траны вое́нно-возду́шный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вае́нна-паве́траны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вядзення вайны ў паветры. Ваенна-паветраныя сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ваенна-паве́траны ’які мае адносіны да ваеннай авіяцыі’ (КТС). Калька з рус. военно‑воздушный (Крукоўскі, Уплыў, 132).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вое́нно-возду́шный вае́нна-паве́траны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапе́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У самалётаў, верталётаў, дырыжабляў, аэрасаней: паветраны вінт¹.

|| прым. прапе́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

турбавінтавы́, -а́я, -о́е (спец.).

У якім паветраны вінт (прапелер) прыводзіцца ў рух газавай турбінай.

Т. рухавік.

Т. самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

возду́шный

1. в разн. знач. паве́траны;

возду́шный флот паве́траны флот;

возду́шный насо́с паве́траная по́мпа;

возду́шный кора́бль паве́траны карабе́ль;

возду́шная трево́га паве́траная трыво́га;

возду́шная поду́шка паве́траная паду́шка;

возду́шный деса́нт паве́траны дэса́нт;

2. перен. (лёгкий) лёгкі;

возду́шное пла́тье лёгкая суке́нка;

◊

возду́шный поцелу́й паве́траны пацалу́нак;

возду́шные за́мки паве́траныя за́мкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гідрафло́т, ‑у, М ‑лоце, м.

Паветраны флот, які складаецца з гідрасамалётаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)