сві́нства, -а, н. (разм.).
1. Нізкі ўчынак, грубасць, непрыстойнасць.
Гэта с. з яго боку — не сказаць праўду.
2. Пра што-н. неахайнае, бруднае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
неприли́чие ср. непрысто́йнасць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парнагра́фія, ‑і, ж.
Непрыстойнасць, цынічнасць у паказе чаго‑н., звязанага з палавымі адносінамі. // Літаратура непрыстойнага зместу.
[Ад грэч. párnos — распуснік і grápho — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непоря́дочность непрысто́йнасць, -ці ж.; несумле́ннасць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скабрёзность непрысто́йнасць, -ці ж., бры́дкасць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
неблагопристо́йность уст. непрысто́йнасць, -ці ж., нядобрапрысто́йнасць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
брыдо́та, -ы, ДМ -до́це, ж.
1. Брыда (у 1 знач.).
Купіў нейкую брыдоту, што ў рукі браць не хочацца.
2. перан. Брыдкі ўчынак, непрыстойнасць; гадасць.
3. мн. -ы, -до́т. Агідная істота (пагард.).
Пайшоў вон, б.!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
са́льнасць, ‑і, ж.
1. Спец. Наяўнасць тлушчу ў чым‑н. Парода свіней высокай сальнасці.
2. Непрыстойнасць, грубасць, цынічнасць. Сабярэ [Казлоўскі] ў сваім кабінеце супрацоўніку і смакуе кожную сальнасць. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непотре́бство ср., уст. непрысто́йнасць, -ці ж.; распу́ста, -ты ж., разбэ́шчанасць, -ці ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сканда́л ‘непрыстойная падзея’, ‘сварка з крыкам, бойкай’ (ТСБМ, Ласт., Др.-Падб.). Запазычанне з заходнееўрапейскіх моў, параўн. ням. Skandal, франц. scandale, якія ад лац. scandalum ‘непрыстойнасць, непрыстойныя паводзіны’, магчыма, праз рускае ці польскае пасрэдніцтва. Ст.-слав. сканъдалъ, сканъдѣлъ ‘пастка, сетка’, ‘спакуса’, ц.-слав. скандалъ ‘спакуса’ непасрэдна з грэч. σκάνδαλον ‘пастка’ (Праабражэнскі, 2, 294; Фасмер 3, 632; ЕСУМ, 5, 264).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)