паўз, прыназ. з В.
Ужыв. пры назвах мясцін, прадметаў, уздоўж або непадалёку ад якіх што-н. размяшчаецца ці рухаецца.
Праязджалі п. лес.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паблі́зу, прысл. і прыназ.
1. прысл. Блізка, непадалёку.
Рэчка ёсць п.
2. прыназ. з Р. Указвае на размяшчэнне блізка ад чаго-н.
Вёска стала п. возера.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прадме́сце ’пасёлак, размешчаны непадалёку ад горада, але за яго межамі’, ’ускраіна горада’ (ТСБМ). Як і рус. предме́стье ’тс’, з польск. przedmieście ’прадмесце’ ад miasto ’горад’. Гл. места.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падгаро́дны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які жыве або знаходзіцца, змяшчаецца каля горада, непадалёку ад горада; прыгарадны. Падгародныя жыхары. Падгародныя калгасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клапату́н, ‑а, м.
Разм. Клапатлівы чалавек. Бацька, сівы і яшчэ жвавы клапатун, цюкае непадалёку сякерай — шчапае на калодцы дровы. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
невдалеке́ нареч.
1. непадалёку; (недалеко) недалёка; (вблизи) блі́зка, паблі́зу, по́бліз;
2. (вскоре) уст. неўзаба́ве, у ху́ткім ча́се.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
усча́цца, узачнецца; пр. усчаўся, ‑чаліся, ‑чалося; зак.
Разм. Пачацца, распачаццца. Сварка ўсчалася. □ Непадалёку ад вёскі Чамууры раптам усчалася беспарадкавая страляніна. Чыгрынаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ша́рганне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. шаргаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Раптам слых .. [Васіля] ўлавіў непадалёку шарганне крокаў, і ён .. азірнуўся. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пі́скнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Тое, што і піснуць. Жаласліва піскнула непадалёку нейкая птушачка. М. Ткачоў. — Добры дзень! — тоненька піскнуў хлапчук, глянуўшы на мяне спадылба. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сцюдзёнка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.
Разм. Халодная вада. [Вада] ў адным месцы паспрабавала выйсці, у другім, у трэцім, пакуль непадалёку ад Сажа не прабілася сцюдзёнкай. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)