настега́ть​I сов., портн. нафастрыгава́ць, нашы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панашыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што і чаго.

1. Нашыць вялікую колькасць чаго-н.

П. сукенак.

2. Прышыць многа зверху чаго-н.

П. кішэні на камбінезон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нашы́ты в разн. знач. наши́тый; см. нашы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашыва́ць несов., в разн. знач. нашива́ть; см. нашы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’ірхава́ць

‘нашыць на кажух ірхі, абшыць мехам’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аб’ірху́ю аб’ірху́ем
2-я ас. аб’ірху́еш аб’ірху́еце
3-я ас. аб’ірху́е аб’ірху́юць
Прошлы час
м. аб’ірхава́ў аб’ірхава́лі
ж. аб’ірхава́ла
н. аб’ірхава́ла
Загадны лад
2-я ас. аб’ірху́й аб’ірху́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час аб’ірхава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

натача́ть сов.

1. (нашить) нашы́ць;

2. (наставить) надтачы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашы́ўка, -і, ДМ -шы́ўцы, мн. -і, -шы́вак, ж.

1. гл. нашыць.

2. Кавалак тканіны, скуры і пад., нашытыя на што-н.

Сумка з нашыўкай.

3. Знак адрознення вайсковых званняў.

Афіцэрскія нашыўкі.

|| прым. нашы́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Абірхава́ць ’нашыць на кажух «ірхі»’ (Шат.), абіршываць ’абшыць мехам’, абіршыць (КЭС), абіршыванне, абіршыны (Нас.). Гл. ірха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бе́йка, ‑і, ДМ ‑йцы; Р мн. беек; ж.

Палоска тканіны, якая нашываецца зверху на плацце або ўшываецца ў шво. Нашыць бейку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галу́н ​1, ‑у, м.

Падвойная сернакіслая соль алюмінію, марганцу і інш. (у крышталічнай форме скарыстоўваецца ў тэхніцы, а таксама для спынення крыві пры парэзах).

галу́н ​2, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Залатая, сярэбраная або мішурная тасьма, якая нашываецца на форменнае адзенне. Нашыць палоскі з галуну.

2. ‑а. Нашыўка з гэтай тасьмы. На сонцы зброя залаціцца, і ззяе шоўк і галуны. Машара.

[Фр. galon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)