до́чиста нареч., прям., перен. на́чыста, дачы́ста.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́прочь нареч., разг. на́чыста; зусі́м; ца́лкам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перебеля́ть несов. (переписывать начисто) перапі́сваць на́чыста;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подчисту́ю нареч., прост. на́чыста, начысту́ю, дачы́ста.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абалва́ніць ’начыста абстрыгчы’, да балван (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чыставы́, ‑ая, ‑ое.

1. Перароблены, перапісаны начыста; выпраўлены. У чыставым рукапісе камедыі [«Паўлінка»] драматург імкнецца выразней падкрэсліць, што Адольф — бессаромны лгун. Ярош. // Прызначаны для запісаў начыста. Чыставы сшытак.

2. Спец. Прызначаны для канчатковай апрацоўкі дэталей. Чыставы разец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вчисту́ю нареч., прост. зусі́м; (окончательно) канчатко́ва; (начисто) на́чыста, ушчэ́нт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабры́ць, ‑брыю, ‑брыеш, ‑брые; зак., каго-што.

Зрэзаць брытвай начыста валасы сабе або каму‑н. Пабрыць бараду. Пабрыць хворага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суздро́м, прысл.

Абл. Зусім, цалкам; начыста; дашчэнту. Задума суздром завалодала Гаранскім. Сабаленка. [Селянін:] — Вунь, штоноч у маладой удавы Аўгіні дамавік хату суздром перавар[о]чвае. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагалі́ць, ‑галю, ‑голіш, ‑голіць; зак., каго-што.

Зрэзаць брытвай начыста валасы сабе або каму‑н. Пагаліць бараду. □ Палонных пагалілі і зганялі ў лазню. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)