паначэ́сваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Начасаць 1 многа чаго‑н. Паначэсваць ільну.
паначэ́сваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Начасаць 2 многа чаго‑н. Паначэсваць бярвення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
начаса́ны I начёсанный; см. начаса́ць I
начаса́ны II плотн. натёсанный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нахохліцца ’натапырыцца (пра пер’е)’, нахохліць ’натапырыць’ (в.-дзв., Шатал.), ’начасаць, падкруціць’ (ТС). Да хахол, хохлік ’чуб’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падчаса́ць 1, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., чаго.
Начасаць дадаткова, яшчэ трохі. Падчасаць воўны.
падчаса́ць 2, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.
Счасаць нямнога, счасаць дадаткова. Падчасаць сякерай бервяно.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
начеса́ть сов.
1. (льна, пеньки и т. п.) начаса́ць, мног. паначэ́сваць;
2. (повредить кожу чесанием) надра́ць, надзе́рці, начу́хаць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; надзяры́; -дра́ны; зак.
1. чаго. Аддзіраючы, нарыхтаваць нейкую колькасць.
Н. вязку лыка.
Н. кары.
2. чаго. Навырываць чаго-н.
Н. моху.
3. чаго. Разрываючы на часткі, нарваць у нейкай колькасці.
Н. паперы.
4. чаго. Зняць абалонку з зярнят, ператвараючы іх у крупы.
Н. круп.
5. чаго. Нацерці на тарцы чаго-н.
Н. бульбы.
6. што. Начасаць, расчасаць скуру чым-н. цвёрдым (разм.).
Н. спіну.
|| незак. надзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
надра́ць, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ; ‑дзяром, ‑дзераце; заг. надзяры; зак.
1. чаго. Аддзіраючы, нарыхтаваць нейкую колькасць чаго‑н. Надраць вязку лыка. □ З маладой ліпы [Алёшка] надраў кары. Якімовіч. // Навыдзіраць, навырываць; нарваць. Жанчыны надралі ў лесе дзеразы, упрыгожылі дугі, уплялі ў дзеразу чырвоныя стужкі. Місько. У густым лазняку [мы] знайшлі стары акон, надралі моху. Жычка.
2. чаго. Разрываючы на часткі, нарваць у нейкай колькасці чаго‑н. Надраць паперы. Надраць каснікоў.
3. чаго. Зняць абалонку з зярнят, ператвараючы іх у крупы. Надраць мяшок круп.
4. чаго. Нацерці на тарцы чаго‑н., натаркаваць. Надраць міску бульбы.
5. што. Разм. Начасаць, расчасаць скуру, нацерці яе чым‑н. цвёрдым. Надраць руку да болю. □ [Камлюк:] — Такая лазня — лепшы лекар... Па сабе адчуваю. Вось надраў венікам ногі, напёк — адразу палягчэла, быццам і не было ў іх праклятага раматусу. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)