наця́гнуты, -ая, -ае.

1. гл. нацягнуць.

2. перан. Які знаходзіцца ў стане напружання.

Нацягнутыя нервы.

3. перан. Пазбаўлены натуральнасці, недружалюбны.

Нацягнутыя адносіны.

|| наз. наця́гнутасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надёрнуть сов. накі́нуць; нацягну́ць; см. надёргивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панапіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Напяць, нацягнуць усё, многае. Панапінаць вяроўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наця́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. нацягваць — нацягнуць (у 1, 3 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напря́чь сов. напру́жыць, напя́ць, напну́ць, мног. панапіна́ць; (натянуть) нацягну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нася́кнуць ’нацягнуць, набрацца’ (Пятк. 2). Гл. сякиць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ашынава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Нацягнуць, надзець шыны на колы. [Макарку і дзядзьку Ціхону] трэба было сёння ашынаваць абоддзе колаў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наця́гвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да нацягнуцца (у 1 знач.).

2. Зал. да нацягваць (гл. нацягнуць у 1–3, 5 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напя́лить сов. напну́ць; (с трудом надеть) нацягну́ць; (надеть неподходящее) обл. напрану́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натяну́ть сов. нацягну́ць, мног. панаця́гваць; (натужить — ещё) напя́ць, напну́ць, мног. панапіна́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)