панастаўля́ць сов. (о многом, во множестве)
1. в разн. знач. наста́вить, понаста́вить;
2. охот. (капканов и т.п.) насторожи́ть;
3. (воротники) подня́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Настаражы́ць ’наставіць пастку і пад.’, настарожаны ’настаўлены, напружаны’ (палес., Цыхун, вусн. паведамл.), параўн. укр. насторожи́ти ’падрыхтаваць да чаго-небудзь’, рус. насторожи́ть ’наставить, падрыхтаваць’, польск. nastrożyć ’наставіць пастку, паставіць вертыкальна; начапіць прынаду і г. д.’, чэш. nastražiti ’тс’, славац. nastražiť ’тс’. Усё да старажыць, стораж (гл.), параўн. сто́рож ’калок у пастцы, які ўтрымлівае яе ў раскрытым стане; нацягнуты шнурок у рыбалоўнай прыладзе і інш.’ (ТС), рус. насторо́жка ’пастка на звера’, на́сторож ’прынада ў пастцы’. Махэк₂ (390) раздзяляе па паходжанню словы са значэннем ’наставіць пастку і пад.’ ад слоў са значэннем ’наставіць вушы, насцярожыць’, узводзячы іх да *strěžiti (роднаснае літ. striegti, лат. striēgt ’ставіць прынаду’) і *storžiti ’насцярожыцца’. Гл. таксама Борысь, JP, 56, 1956, 124–127.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прытачы́ць I сов. (подогнать) приточи́ть;
п. дэта́лі — приточи́ть дета́ли
прытачы́ць II сов. (удлинить одежду и т.п.) приста́вить, надста́вить, наста́вить; приши́ть, притача́ть; (верёвку и т.п.) надвяза́ть; (трубу и т.п.) нарасти́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накірава́ць сов.
1. в разн. знач. напра́вить;
н. ка́тэр да бе́рага — напра́вить ка́тер к бе́регу;
н. да дырэ́ктара — напра́вить к дире́ктору;
н. на рабо́ту — напра́вить на рабо́ту;
н. збро́ю на во́рага — напра́вить ору́жие на врага́;
2. (научить) наста́вить;
н. на пра́вільны шлях — наста́вить на ве́рный путь;
3. напра́вить, устреми́ть; обрати́ть;
н. та́нкі на во́рага — напра́вить (устреми́ть) та́нки на врага́;
н. по́зірк — напра́вить (устреми́ть, обрати́ть) взор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
настаўля́ць I несов.
1. в разн. знач. наставля́ть;
2. (выдвигать вперёд) выставля́ть;
3. (взгляд и т.п.) уставля́ть; устремля́ть;
4. охот. (капкан, западню) настора́живать;
5. (уши) настора́живать, нава́стривать;
6. (воротник) поднима́ть;
7. разг. (самовар) ста́вить;
1-7 см. наста́віць I
настаўля́ць II несов. (давать наставление) наставля́ть; см. наста́віць II
настаўля́ць III сов., разг. (поставить во множестве) наста́вить, понаста́вить;
н. тале́рак на стол — наста́вить (понаста́вить) таре́лок на стол
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панадто́чваць I сов. (на станке, точиле и т.п. — о многом) сточи́ть (немного)
панадто́чваць II сов. (удлинить — о многом) надста́вить, наста́вить; (одежду — ещё) надши́ть; (верёвку — ещё) надвяза́ть; (спец. — ещё) нарасти́ть;
п. тру́бы — нарасти́ть тру́бы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надтачы́ць I сов. (на станке, точиле и т.п.) сточи́ть (немно́го);
н. болт — сточи́ть (немно́го) болт
надтачы́ць II сов. (подъесть снизу) подточи́ть
надтачы́ць III сов. (удлинить) надста́вить, наста́вить; (одежду — ещё) надши́ть; (верёвку — ещё) надвяза́ть; (спец. — ещё) нарасти́ть;
н. трубу́ — нарасти́ть трубу́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падтачы́ць I сов. (на станке, точилке и т.п.) подточи́ть
падтачы́ць II сов. (о червях и т.п.) подточи́ть;
◊ кама́р но́са не падто́чыць — погов. кома́р но́са не подто́чит
падтачы́ць III сов. (удлинить)
1. (одежду) надста́вить, наста́вить, надши́ть;
2. спец. нарасти́ть;
п. кана́т — нарасти́ть кана́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наве́сці сов.
1. в разн. знач. навести́; (привести во множестве — ещё) понавести́; (установить порядок — ещё) водвори́ть;
н. дзяце́й по́ўную ха́ту — навести́ (понавести́) дете́й по́лон дом;
н. на ду́мку — навести́ на мысль;
н. гарма́ту — навести́ ору́дие;
н. мост — навести́ мост;
н. пара́дак — навести́ (водвори́ть) поря́док;
н. гля́нец — навести́ гля́нец;
2. (сделать донос) вы́дать;
3. (лезвие) напра́вить;
4. (музыкальный инструмент) настро́ить;
5. прост. навести́, наплоди́ть;
6. (тоску, страх) навести́;
◊ н. кры́тыку — навести́ кри́тику;
н. цень на я́сны дзень — навести́ тень на плете́нь (на я́сный день);
н. (наста́віць) на ро́зум — навести́ (наста́вить) на ум;
н. лад — навести́ поря́док;
н. на даро́гу — наста́вить (навести́) на путь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рог
1. (у животных) рог, род. ро́га м., мн. ро́гі, род. рог;
2. (музыкальный инструмент) рог, род. ро́га м., мн. рагі́, -го́ў;
◊
облома́ть рога́ аблама́ць (пазбіва́ць, збіць) ро́гі;
брать быка́ за рога́ браць быка́ за ро́гі;
рог изоби́лия рог даста́тку;
согну́ть (скрути́ть) (кого-л.) в бара́ний рог сагну́ць (скруці́ць) (каго-небудзь) у барано́ў рог;
наста́вить рога́ (кому) наста́віць ро́гі (каму);
у чёрта на рога́х у чо́рта на рага́х.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)