кратаві́на, ‑ы, ж.

Разм. Нара крата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тхары́ны хорько́вый, хорёвый;

~ная нара́ — хорько́вая (хорёвая) нора́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарбага́наў, ‑ава.

Які належыць тарбатану. Тарбаганава нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барсуко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць барсуку. Барсуковая нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крато́ў, ‑ова.

Які належыць крату. Кратова нара. Кратоў хвост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хамяко́ў, ‑ова.

Які належыць хамяку. Хамяковы лапы. Хамякова нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барсу́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Драпежны пушны звер сямейства куніцавых з вострай мордай і доўгай грубай шэрсцю.

|| прым. барсуко́вы, -ая, -ае і барсучы́ны, -ая, -ае.

Барсуковая нара.

Барсучынае футра.

Б. тлушч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́дрын, ‑а.

Які мае адносіны да выдры, належыць ёй. Выдрына нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бабры́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і бабровы (у 1 знач.). Бабрыная нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тхор, тхара́, мн. тхары́, тхаро́ў, м.

1. Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства куніцавых з каштоўным футрам.

2. Футра гэтай жывёліны.

|| прым. тхаро́вы, -ая, -ае (да 2 знач.) і тхары́ны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тхаровае футра.

Тхарыная нара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)