нату́живать несов. (напрягать) нату́жваць; напру́жваць; (натягивать) напіна́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

впя́ливать несов.

1. прост. (всовывать) усо́ўваць; (втискивать) уціска́ць;

2. спец. напіна́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацягваць, напінаць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

пя́лить несов., прост. распіна́ць; (напяливать) напіна́ць, наця́гваць;

пя́лить глаза́ вытара́шчваць (лупі́ць) во́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напя́ливать несов. напіна́ць; (с трудом надевать) прост. наця́гваць; (надевать неподходящее) обл. напрана́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Напонка ’верхняя планка ў папяровым змеі, сцягнутая ніткай’ (Растарг.). Ад напінаць ’нацягваць’, гл. пяць, пну.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапіна́ць ’перагароджваць, перагарадзіць’ (ТСБМ, Маслен., ТС). Да пера- і пяць, пнуць ’ціснуць, нацягваць’, параўн. напіна́ць ’нацягваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

напіна́нне ср.

1. разг. натя́гивание, напя́ливание;

2. натя́гивание, натяже́ние, натя́жка ж.;

1, 2 см. напіна́ць2, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пя́лы ’трывалы, устойлівы’: пялы хлопяц (свісл., Сцяшк. Сл.). Відаць, ад пяць ’напружваць, напінаць’ (гл.), параўн. чу́лы ад чуць і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

На́пінка ’накідка’ (ТС), напінинка, напінаха ’вялікая хустка’ (Ян.). Ад напінаць ’нацягваць, насоўваць, накрываць, надзяваць’; да пяць, пну ’цягнуць’ (гл.), параўн. насоў, напритка і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)