каапера́цыя, ‑і, ж.
1. Форма арганізацыі працы, пры якой вялікая колькасць людзей удзельнічае ў адным і тым жа або розных, але звязаных між сабой працэсах працы.
2. Калектыўнае вытворчае, гандлёвае і пад. аб’яднанне, якое ствараецца на сродкі яго членаў-пайшчыкаў. Прамысловая кааперацыя. Спажывецкая кааперацыя.
3. Разм. Кааператыўны магазін. [Качагар] бегма ляціць у кааперацыю, бярэ напавер сала, хлеба, садзіцца насупраць топкі і есць. Барашка.
[Ад лац. cooperatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́ра в разн. знач. ве́ра, -ры ж.;
ве́ра в себя́ ве́ра ў сябе́;
ве́ра в бо́га ве́ра ў бо́га;
не дава́ть ве́ры кому́-л., чему́-л. не дава́ць ве́ры каму́-не́будзь, чаму́-не́будзь, зняве́рвацца ў кім-не́будзь;
◊
служи́ть ве́рой и пра́вдой служы́ць ве́рай і пра́ўдай;
дать на ве́ру даць напаве́р.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)