падрадзі́ць, -раджу́, -ра́дзіш, -ра́дзіць; -ра́джаны; зак., каго-што.

Наняць для часовай работы, дастаўкі чаго-н.

П. майстроў.

|| незак. падраджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поряди́ть сов., прост. (подрядить) згадзі́ць; (нанять) наня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвака́т, -а, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м.

Юрыст, які абараняе на судзе чые-н. інтарэсы; абаронца.

Наняць адваката.

|| прым. адвака́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

найма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наймаць — наняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панайма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Наняць, згадзіць многіх, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынаня́ць, ‑найму, ‑ноймеш, ‑нойме; зак., каго-што.

Разм. Наняць дадаткова. Прынаняць рабочых. Прынаняць касцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заангажава́ць

‘наняць каго-небудзь; прымусіць каго-небудзь дзейнічаць у сваіх інтарэсах; схіліць каго-небудзь да неаб'ектыўнага адлюстравання рэчаіснасці’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заангажу́ю заангажу́ем
2-я ас. заангажу́еш заангажу́еце
3-я ас. заангажу́е заангажу́юць
Прошлы час
м. заангажава́ў заангажава́лі
ж. заангажава́ла
н. заангажава́ла
Загадны лад
2-я ас. заангажу́й заангажу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час заангажава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

найм, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наймаць — наняць і стан паводле знач. дзеясл. наймацца — наняцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зафрахтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Наняць судна для перавозкі грузу. Зафрахтаваць карабель на навігацыйны сезон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліха́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Рамізнік з франтаватым экіпажам на добрым кані (уст.).

Наняць ліхача.

2. Шафёр, вадзіцель, які грэбуе правіламі бяспекі язды.

З такім ліхачом боязна ехаць.

|| прым. ліха́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)