універсаліза́цыя, ‑і, ж.
Наданне універсальнасці чаму‑н. Універсалізацыя машын, якія ажыццяўляюць працэсы кіравання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эстэтыза́цыя, ‑і, ж.
Наданне чаму‑н. прыгожай знешняй формы, эстэтычная ідэалізацыя чаго‑н. Эстэтызацыя тэхнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грануля́цыя, -і, ж. (спец.).
1. Раздрабненне, наданне рэчыву зярністай формы.
2. Новая злучальная тканка на месцы ран пры іх загойванні.
3. Бачная зярністасць паверхневага слоя Сонца.
|| прым. грануляцы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
юрыдыза́цыя, ‑і, ж.
Спец. Наданне прававога характару якім‑н. фактам, адносінам; перабольшанае падкрэсліванне юрыдычнага боку якога‑н. пытання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.
Спец. Наданне вырабу канчатковых дакладных памераў, якасцей шляхам дадатковай апрацоўкі, падгонкі. Даведка дэталі. Даведка аконных рам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аддзе́лка, -і, ДМ -лцы, ж.
1. Наданне якога-н. пэўнага выгляду (шляхам рамонту, апрацоўкі, аздаблення і пад.).
А. кватэры.
2. Тое, што служыць упрыгожаннем, аздобай чаго-н.
Карункавая а.
|| прым. аддзе́лачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Аддзелачныя работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хрысціяніза́цыя, ‑і, ж.
Кніжн.
1. Пераварочванне ў хрысціянства, распаўсюджанне дзе‑н. хрысціянства. Хрысціянізацыя народаў Сібіры.
2. Наданне чаму‑н. характару, які адпавядае патрабаванням хрысціянскай рэлігіі. Хрысціянізацыя язычніцкіх абрадаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сакра́мант ’нешта свяшчэннае, рытуальнае; талісман’ (ТСБМ), сакра́мэнт ’прычасце’ (Нас., Байк. і Некр.). Ст.-бел. сакраментъ ’таінства’. Запазычанне з польск. sakrament < лат. sakrāmentum ’наданне святасці’ (Кюне, Poln., 95); ст.-бел. сакраментъ (секраментъ) са ст.-польск. sakrament, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 181.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. навесці (у 5, 7 і 9 знач.).
2. Спец. Наданне ствалу гарматы патрэбнага для стральбы кірунку. Прыцэльнага прыстасавання ў гармаце таксама не было, і паводка рабілася «на вока». Шахавец. З вуглавога дома ўдарылі прамой наводкай гарматы. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
присвое́ние
1. (захват) прысвае́нне, -ння ср., прыўла́шчванне, -ння ср.,
2. (звания и т. п.) прысвае́нне, -ння ср.; нада́нне, -ння ср.;
присвое́ние почётного зва́ния «Заслу́женный де́ятель иску́сств Респу́блики Беларусь» прысвае́нне (нада́нне) ганаро́вага зва́ння «Заслу́жаны дзе́яч маста́цтваў Рэспу́блікі Беларусь».
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)