напаўмёртвы, -ая, -ае.

1. Амаль мёртвы, блізкі да смерці.

Н. чалавек.

2. перан. Бязлюдны, пусты.

Напаўмёртвая пустыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безжыццёвы, -ая, -ае.

1. Мёртвы.

Безжыццёвае цела.

2. перан. Пазбаўлены выразнасці, малавыразны, пусты.

Б. позірк.

|| наз. безжыццёвасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нябо́жчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Мёртвы чалавек, мярцвяк.

|| ж. нябо́жчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. нябо́жчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́хлы, -ая, -ае.

1. Мёртвы (пра жывёл, насякомых).

Д. пацук.

Дохлыя мухі.

2. перан. Нядужы, хілы, хваравіты (разм.).

Нейкі ён на выгляд д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неживо́й нежывы́; (мёртвый) мёртвы; (вялый) вя́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мярцвя́к, мерцвяка, м.

Мёртвы чалавек; нябожчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полумёртвый напаўмёртвы; ама́ль мёртвы; напаўжывы́; ледзь жывы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Мя́ртвы, мяртвы ’мёртвы’ (Шат., Растарг.; чэрв., Сл. ПЗБ), ’абамлелы’ (мядз., паст., лях., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.), мАртвых вялікдзень ’радаўніца’ (Шат.). З польск. martwy ’мёртвы’ пры ад’ідэацыі бел. мёртвы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зыб, -у м. зыбь ж.;

○ мёртвы з. — мёртвая зыбь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безжи́зненно нареч. мёртва, як мёртвы, як нежывы́; вя́ла, мля́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)