сульфідава́ць

‘пераўтварыць (пераўтвараць) вокіслы або металы ў сульфідную форму’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сульфіду́ю сульфіду́ем
2-я ас. сульфіду́еш сульфіду́еце
3-я ас. сульфіду́е сульфіду́юць
Прошлы час
м. сульфідава́ў сульфідава́лі
ж. сульфідава́ла
н. сульфідава́ла
Загадны лад
2-я ас. сульфіду́й сульфіду́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сульфіду́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сульфідава́ць

‘пераўтварыць (пераўтвараць) вокіслы або металы ў сульфідную форму’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сульфіду́ю сульфіду́ем
2-я ас. сульфіду́еш сульфіду́еце
3-я ас. сульфіду́е сульфіду́юць
Прошлы час
м. сульфідава́ў сульфідава́лі
ж. сульфідава́ла
н. сульфідава́ла
Загадны лад
2-я ас. сульфіду́й сульфіду́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сульфідава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фасфатава́ць

‘пакрываць металы слоем фасфатаў для павелічэння зносастойкасці’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. фасфату́ю фасфату́ем
2-я ас. фасфату́еш фасфату́еце
3-я ас. фасфату́е фасфату́юць
Прошлы час
м. фасфатава́ў фасфатава́лі
ж. фасфатава́ла
н. фасфатава́ла
Загадны лад
2-я ас. фасфату́й фасфату́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час фасфату́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

руда́, -ы́, ДМ рудзе́, мн. ру́ды, руд, ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы ці іх злучэнні.

Жалезная р.

|| прым. ру́дны, -ая, -ае.

Рудныя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вадаро́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе вадарод. Вадародзістыя металы. Вадародзісты бром.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тугапла́ўкі, ‑ая, ‑ае.

Які плавіцца пры вельмі высокай тэмпературы. Тугаплаўкая сталь. Тугаплаўкія металы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфі́ды, ‑аў; адз. сульфід, ‑у, М ‑дзе, м.

Злучэнні серы з рознымі металамі; сярністыя металы.

[Ад лац. sulphur — сера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

невысакаро́дны неблагоро́дный;

н. ўчы́нак — неблагоро́дный посту́пок;

○ ~ныя мета́лы — неблагоро́дные мета́ллы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парамагне́тыкі, ‑аў; адз. парамагнетык, ‑а, м.

Спец. Слабамагнітныя целы, да якіх належаць некаторыя газы і металы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біметалі́зм, ‑у, м.

Грашовая сістэма, пры якой у якасці плацежнага сродку выкарыстоўваюцца адначасова два металы (золата і срэбра).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)