наматра́цнік, ‑а, м.
Чахол, які надзяваюць на матрац. Жыць наматрацнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ло́жак, -жка, мн. -жкі, -жкаў, м.
Мэбля для спальні — доўгая рама з ножкамі і дзвюма спінкамі, на якую кладуцца матрац і пасцельныя рэчы.
|| прым. ло́жкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падгарну́цца, ‑горнецца; зак.
Загнуцца, падагнуцца з краю. Падгарнулася коўдра пад матрац.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сянні́к ’адрына, пуня’ (ТСБМ), ’матрац, набіты сенам ці саломай’ (ТСБМ, Нас., Касп., Жд., 2; бых., Янк. Мат.), сяльні́к, сядні́к, сяні́к, сені́к, сеня́к ’тс’ (Сл. ПЗБ, Ласт.), сельні́к ’матрац; месца для сена’ (ТС). Параўн. укр. сінни́к ’пуня, матрац’, польск. siennik ’тс’, чэш. seník ’пуня’, славен. senik ’пуня; матрац’, макед. сенник ’тс’. Самастойныя ўтварэнні ад сянны́ < сена; гл. таксама сельнік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
набіўны́, ‑ая, ‑ое.
1. Зроблены пры дапамозе набівання. Набіўны матрац.
2. З набітым узорам. Набіўная тканіна.
3. Які служыць для набівання. Набіўная машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сенни́кI
1. (матрац) сянні́к, род. сенніка́ м.;
2. см. сенова́л.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
валасяны́ в разн. знач. волосяно́й;
~но́е по́крыва — волосяно́й покро́в;
в. матра́ц — волосяно́й матра́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пе́рнаць ’пасцель, пярына’ (лід., Ант.), пірнач ’пярына, пуховы матрац, пухавік’, пернач ’тс’ (Сл. Брэс., Нар. лекс., Нар. сл.). З польск. piernat ’матрац, набіты пер’ем’, у якім суф. ‑at быў заменены на ‑аі(ь і ‑ач. Гл. пярнсіт.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тухвя́к ‘сяннік, матрац’ (Нас., Байк. і Некр.). З рус. тюфя́к ‘тс’, якое, як і цюхля́к ‘тс’ (мазыр., ГЧ), з цюркіх моў, параўн. тат. tüšäk ‘пярына, матрац’, крым.-тат., караімск., чагат. töšäk, тур. düšäk ‘тс’ < цюрк. tösä‑ ‘рассцілаць, масціць’ (Фасмер, 4, 138; Анікін, 578).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тюфя́к
1. сянні́к, род. сенніка́ м.; (матрац) матра́ц, -ца м.;
2. перен., разг. цюхця́й, -цяя́ м., кіжла́й, -ла́я м., пяхце́р, род. пехцяра́ м.;
3. (в гидротехнике) цюфя́к, -ка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)