забало́ціць, ‑лочу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., што.
Ператварыць у балота. Забалоціць масіў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
траверсі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.
Спец. Перапраўляцца па траверсе 2. Траверсіраваць горны масіў.
[Ад фр. traverser — перапраўляцца, пераходзіць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лесапа́рк, ‑у, м.
Лясны масіў, які знаходзіцца ў зялёнай зоне гарадоў, прамысловых цэнтраў і інш., прыстасаваны для масавага адпачынку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сіені́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сіеніту, уласцівы яму; які ўтрымлівае ў сабе сіеніт. Сіенітавы масіў. // Зроблены з сіеніту. Сіенітавая абліцоўка будынка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Парна́с, ‑а, м.
1. (з вялікай літары). Горны масіў у сярэдняй частцы Грэцыі, дзе, паводле міфалагічных уяўленняў, жылі Апалон і музы.
2. перан. Усё, што звязана з паэзіяй; свет паэзіі.
[Грэч. Parnassos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эрг 1, ‑а, м.
Спец. Адзінка работы (энергіі), роўная рабоце, выкананай сілай у адну дыну на шляху ў адзін сантыметр.
[Ад грэч. érgon — праца, работа.]
эрг 2, ‑а, м.
Пясчаны масіў у пустынях Паўночнай Афрыкі.
[Араб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарфяны́ в разн. знач. торфяно́й;
т. масі́ў — торфяно́й масси́в;
~ны́я гра́зі — торфяны́е гря́зи;
~на́я прамысло́васць — торфяна́я промы́шленность
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лясе́нства ’вялікі лясны масіў’ (слаўг., Яшк.). Рэгіянальнае ўтварэнне ад ⁺лясеннік, параўн. рус. кастр. лесе́нник (зборн.) ’дрэва, кусты’, рус. (ЛітССР) лесёнок ’лясок’. Аб суфіксе ‑ств‑а гл. Сцяцко (Афікс. наз., 139).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́ступ (БРС), ’участак лесу, поля, лугу, які ўразаецца ў іншы масіў’ (Яшк.). Рус. вы́ступ, укр. ви́ступ ’выступленне’, польск. występ, в.-луж. wustup, чэш. výstup ’тс’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выступіць (гл. ступіць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Перашэ́ек ’поле, лес і інш. прастора, якія што-небудзь раздзяляюць’ (рэч., ЛА, 5). Пад уплывам рус. переше́ек ’тс’, параўн. адаптаванае літаратурнае перашыек ’вузкая паласа, што злучае часткі сушы або аддзяляе адзін водны масіў ад другога’ (ТСБМ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)