ма́рніць

‘зводзіць, траціць што-небудзь марна’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ма́рню ма́рнім
2-я ас. ма́рніш ма́рніце
3-я ас. ма́рніць ма́рняць
Прошлы час
м. ма́рніў ма́рнілі
ж. ма́рніла
н. ма́рніла
Загадны лад
2-я ас. ма́рні ма́рніце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ма́рнячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабадзя́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; зак. (разм.).

Правесці дзе-н. які-н. час марна, нічога не робячы.

Прабадзяўся недзе ўвесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збаёдаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).

1. што. Марна патраціць.

З. усе грошы.

2. каго-што. Загубіць, знішчыць.

З. чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вту́не нареч., уст. ма́рна, дарэ́мна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вхолосту́ю нареч. ухаласту́ю; дарэ́мна, ма́рна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растранжи́ренный растранжы́раны; змарнатра́ўлены, ма́рна растра́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тще́тно нареч., уст. ма́рна, дарэ́мна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папраса́джваць

‘марна патраціць, прагуляць што-небудзь; папрабіваць, папраколваць што-небудзь; папрасоўваць што-небудзь праз што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папраса́джваю папраса́джваем
2-я ас. папраса́джваеш папраса́джваеце
3-я ас. папраса́джвае папраса́джваюць
Прошлы час
м. папраса́джваў папраса́джвалі
ж. папраса́джвала
н. папраса́джвала
Загадны лад
2-я ас. папраса́джвай папраса́джвайце
Дзеепрыслоўе
прош. час папраса́джваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глумі́ць, глумлю́, глу́міш, глу́міць; незак., што (разм.).

Марна траціць, псаваць.

Г. дабро.

|| зак. зглумі́ць, зглумлю́, зглу́міш, зглу́міць; зглу́млены.

|| наз. глум, -у, м. і глумле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вотще́ нареч., книжн., уст. ма́рна, дарэ́мна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)