антрапо́іды, ‑аў; адз. антрапоід, ‑а, М ‑дзе, ж.

Чалавекападобныя малпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малпяня́ і малпянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня малпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабакападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Па выгляду падобны да сабакі. Сабакападобныя малпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́лпавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малпы, малпаў. Малпавы запаведнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыма́ты, ‑аў; адз. няма.

Атрад найбольш высокаарганізаваных млекакормячых (паўмалпы і малпы).

[Лац. primates.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чалавекападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на чалавека; які нагадвае чалавека.

•••

Чалавекападобныя малпы гл. малпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачалаве́чыцца, -чыцца; зак. (кніжн.).

1. Стаць падобным на чалавека, ператварыцца ў чалавека.

2. перан. Стаць гуманным.

|| незак. ачалаве́чвацца (1 і 2 ас. не ўжыв.), -аецца.

|| наз. ачалаве́чанне, -я, н. і (працэс) ачалаве́чванне, -я, н.

А. малпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазвано́чнік, ‑а, м.

Асноўная частка шкілета ў чалавека і некаторых жывёл, якая складаецца з пазванкоў. Пазваночнік малпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пітэка́нтрап, ‑а, м.

Найбольш ранні выкапнёвы прадстаўнік групы старажытных людзей, які захаваў у сабе многа рыс малпы.

[Грэч. píthēcos — малпа і ántrōpos — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малпі́ны, ‑ая, ‑ае.

Такі, як у малпы. Разам з Захарам Зубцом яны тузаліся з невялікім дзёрзкім казачком з малпінымі губамі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)