любі́мы люби́мый;

◊ наступі́ць на л. мазо́ль — наступи́ть на люби́мую мозо́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́дніць несов., разг. са́днить, са́днеть;

мазо́ль с. — мозо́ль са́днит (са́днеет)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыва́вы, -ая, -ае.

1. Напоўнены, пакрыты кроўю, з прымессю крыві.

К. мазоль.

Крывавая рана.

2. Які суправаджаецца кровапраліццем, гібеллю многіх людзей.

Крывавае злачынства.

К. бой.

3. Які ўчыніў многа забойстваў.

К. кат.

4. перан. Вельмі пакутлівы, цяжкі.

Крывавая праца.

К. пот.

|| наз. крыва́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гульта́й, ‑я, м.

Лянівы чалавек; лодар. У гультая і страха цячэ і печ не пячэ. Прыказка. Гультай за работу — мазоль за руку. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нами́н вет. наму́л, -лу м.; (мозоль) мазо́ль, -заля́ м.; (пузырь) пухі́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таўсце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Станавіцца тоўстым, больш тоўстым. Рост мазалёў [Тамаш] заўважаў кожны раз, калі мазоль нават на валасок таўсцеў. Бядуля. Кляні ты пана — пан таўсцее. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касцявы́ ко́стный;

○ к. туберкулёз — ко́стный туберкулёз;

к. мозг — ко́стный мозг;

к. мазо́ль — ко́стная мозо́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вадзя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Хвароба, пры якой у тканках і поласцях цела збіраецца вадкасць.

2. Разм. Запоўнены вадкасцю мазоль. Гарэлі далоні, у сяго-таго нават пакрыліся вадзянкамі. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нагнётка ’мазоль’ (Сл. ПЗБ). Ад нагнёсці (гл. гнясці) ’набіць’, параўн. іншую назву — набой.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Агнё́тка ’мазоль’ (Інстр. II) да гнесці. Параўн. гнетануць прыціснуць, ціскануць’ (Бяльк.), гнянуць ціскануць, душануць’ (Янк. III).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)