личи́нкаI
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
личи́нкаI
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
личи́нкаII
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вугры́ца, ‑ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фі́на, ‑ы,
[Ням. Finne.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарна́рыя
‘
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| тарна́рыя | |
| тарна́рыі | |
| тарна́рыі | |
| тарна́рыю | |
| тарна́рыяй тарна́рыяю |
|
| тарна́рыі |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
тарна́рыя
‘
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| тарна́рыя | |
| тарна́рыі | |
| тарна́рыі | |
| тарна́рыю | |
| тарна́рыяй тарна́рыяю |
|
| тарна́рыі |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
цыстыцэ́рк
‘
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| цыстыцэ́рк | цыстыцэ́ркі | |
| цыстыцэ́рка | цыстыцэ́ркаў | |
| цыстыцэ́рку | цыстыцэ́ркам | |
| цыстыцэ́рка | цыстыцэ́ркаў | |
| цыстыцэ́ркам | цыстыцэ́ркамі | |
| цыстыцэ́рку | цыстыцэ́рках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
цыстыцэ́рк
‘
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| цыстыцэ́рк | цыстыцэ́ркі | |
| цыстыцэ́рка | цыстыцэ́ркаў | |
| цыстыцэ́рку | цыстыцэ́ркам | |
| цыстыцэ́рк | цыстыцэ́ркі | |
| цыстыцэ́ркам | цыстыцэ́ркамі | |
| цыстыцэ́рку | цыстыцэ́рках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ве́лігер
‘
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ве́лігер | ве́лігеры | |
| ве́лігера | ве́лігераў | |
| ве́лігеру | ве́лігерам | |
| ве́лігера | ве́лігераў | |
| ве́лігерам | ве́лігерамі | |
| ве́лігеры | ве́лігерах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
працэрко́ід
‘
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| працэрко́ід | працэрко́іды | |
| працэрко́іда | працэрко́ідаў | |
| працэрко́іду | працэрко́ідам | |
| працэрко́іда | працэрко́ідаў | |
| працэрко́ідам | працэрко́ідамі | |
| працэрко́ідзе | працэрко́ідах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)