аўтано́мія, ‑і, 
Самакіраванне; права самастойна вырашаць справы ўнутранага заканадаўства і кіравання. 
[Грэч. autonomia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўтано́мія, ‑і, 
Самакіраванне; права самастойна вырашаць справы ўнутранага заканадаўства і кіравання. 
[Грэч. autonomia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самапазна́нне, ‑я, 
Пазнанне чалавекам, класам, грамадствам самога сябе, сваёй унутранай, гістарычнай сутнасці. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зве́ргнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; 
Сілай пазбавіць улады; скінуць. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
філі́стэрскі, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папо́ўшчына, ‑ы, 
1. Адзін з напрамкаў у стараверстве.
2. Рэлігійна-містычныя погляды, вераванні і забабоны, якія падтрымлівае царква. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасцяпе́навец, ‑наўца, 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́вы, ‑аў; 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
агіта́тар, ‑а, 
1. Той, хто вядзе агітацыю (у 1 знач.). 
2. Тое, пры дапамозе чаго вядзецца агітацыя. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падо́ўгу, 
На працягу доўгага часу, доўга. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самадзе́ючы, ‑ая, ‑ае.
1. Які дзейнічае аўтаматычна, сам сабою. 
2. Заснаваны на актыўным самастойным дзеянні. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)